ضوابط و معیارهای طراحی فرهنگسرا

بخش های مختلف فرهنگسرا:

بعضی الزامی و بعضی وابسته به نظر طراح دارد:

طراحی سالن تیاتر مستلزم درک روابط پیچیده ای است که می توان آن را با برسی تاریخ 2500 ساله پیشرفت تیاتر به دست آوررد.
گرایش های ساخت و ساز سالن تیاتر در شرایط جاری:
1- حفظ و احیا و مدرن کردن تیاتر های پیشین قرن نوزدهم و اواسط قرن بیستم
2-ساختمان های جدید با مشخصه های فضای باز (آزمایشی) و بعد تبدیل آنها به فضای پیشرفته تر
تاریخچه ی تیاتر:
تیاترMarcellus اولین تیاتر روم که به طور کامل از سنگ ساخته شده.
اولین ساختمان تیاتر رنسانس سالن تیاتر فرانسیس در پاریس بوده.

كلیاتی در باره فضای نمایش
نمایش در هر کجا که مکان رویارویی بازیگر و تماشاگر باشد به وقوع می­پیوندد. خواه این مکان میدانی در شهر باشد یا خیابان یا سکویی در بازار و یا قهوه­خانه. اما تئاتر بدون معماری معنا ندارد، تئاتر چه به شکل نمایش و اجرا باشد و چه به صورت جشن و مراسم، ماهیتا نباید چنان با طبیعت خود یکی شود که قابل تشخیص نباشد. زیرا در این صورت نمایشی در کار نخواهد بود. چون بنیان تئاتر بر آگاهی دوسویه بازیگران و تماشاگران از وجود یکدیگر است؛ باید از جهان اطرافش متمایز باشد همان­گونه که نمایش و واقعیت با هم تباین دارند. آشکارترین نشانه تئاتر همانا صحنه است که معماری آن در طول تاریخ دستخوش دگرگونی­های فراوان گشته، اما همیشه مکانی کاملا مشخص و متمایز از محیط پیرامون بوده است.
فضاهای اجرای نمایش در شهر غالبا جزو نقاط عطف شهری به شمار می­روند. اما در شهر، علاوه بر مکان­های عمومی، تعداد زیادی فضاهای خالی حاشیه­ای یافت می­شوند که فراموش شده و مطرود و متروک­اند، مکان­هایی که می­توانند محل اجرای رویدادی نمایشی باشند. برخی از این فضاها که در شهرهای ما، خصوصا شهرهای قدیمی، به وفور دیده می­شوند زمانی خود جزو فضاهای پررونق شهری به­شمار می­رفتند. فراموش نباید کرد که یک فضای نمایشی به تجمعی عادی، اجازه تبدیل شدن به اجتماعی با هویت را می­دهد و می­تواند سکویی باشد برای نیاز مردم به گفتن، شنیدن و داشتن اوقاتی خوش. هیچ لزومی به برپایی ساختمان نیست، شهرها خود می­توانند به تئاتری برای اجرای نمایش تبدیل شود.
بررسی فضاهای مورد نیاز برای سالن تیاتر:
ورودی :
باید طوری باشد که از تجمع افراد در پشت در جلوگیری شود و افراد بتوانند به راحتی بلیط تهیه نمایند و وارد سالن شوند.
از لحاظ ابعادی در هر متر مربع حداکثر 6 نفر میتواند قرار بگیرد.
حال اگر افراد به صورت خطی قرار بگیرند (صف) هر 4 نفر 87/1 متر بصورت طولی فضا نیاز داریم پس نتیجه میگیریم اگر افراد بخواهند وارد سالن شوند بهتر است آنها را بصورت خطی سازماندهی کنیم.
سالن انتظار (سرسرا):
بعد از ورودی ما فضای سالن انتظار (سرسرا)را داریم.اگر سالن تیاتر ما 200 نفر گنجایش دارد حال به ازای 6 نفر 1 متر مربع و به ازای 200 نفر 34 متر مربع فضا احتیاج داریم البته این در صورتی هست که افراد متراکم قرار گرفته باشند به همین منظور ما ابعاد فوق را در 3 ضرب کرده و به 102 متر مربع تبدیل میکنیم تا افراد به اندازه ی 2 نفر فضا ی آزاد داشته باشند.

( coffee breakکافی شاپ):
عنصر بعدی که در فضای سرسرا قرار می گیرد( coffee breakکافی شاپ( است. برای این فضا برای هر میز 4 نفره 76/5 متر مربع فضا احتیاج داریم حال اگر در هر سانس اجرا 50 نفر بخواهند از کافی شاپ استفاده کنند ما احتیاج به 12 میز 4 نفره داریم یعنی 24/93 متر مربع فضا میخواهیم. در کنار آن 15 متر مربع فضای آشپزخانه و محل فروش می خواهیم.

سرویس های بهداشتی
فضای دیگر در سرسرا سرویس های بهداشتی است و از آنجا که جز فضاهای درجه 3 می باشد نباید در دید کامل باشد البته باید جایی باشد که به راحتی در دسترس باشد زیرا جز فضاهای خدماتی است 11/29 متر مربع برای 8 توالت و دستشویی احتیاج است.

سالن اجرا:
در کل حداکثر ظرفیت قسمت تماشاگران به شکل انتخاب شده و محدودیت های صمعی و بصری بستگی دارد که شاخص آنها نوع تولید برنامه است. عوامل دیگر شامل سطوح – خط دید – آکوستیک تراکم رفت و آمد و نیز اندازه و شکل سکو / صحنه است.
طول ردیف : حداکثر 16صندلی به ازای هر راهرو . اگر برای هر3-4 راهرو یک در خروجی جانبی به عرض 1m در نظر گرفته شود به ازای هر راهرو 25 صندلی مجاز است.
برای هر تماشاچی نشسته بایدمساحتی برابر با حداقل 0.5 متر مربع در نظر گرفت. این عدد بر گرفته از عرض صندلی ضرب در اصله ی ردیف (حداقل 0.45 مترمربع برای هر صندلی) به علاوه ی یک حداقل اضافه ی 0.9 متر ضرب در 0.5 متر یعنی حدودا 0.05 متر مربع برای هر صندلی است.
حجم فضا: این حجم بر اساس شرایط آکوستیکی به ترتیب زیر است :
تیاترها حدودا 5-4 متر مکعب برای هر تماشاچی و اپرا حدود 8-6 متر مکعب.
به دلیل تهویه ی هوا حجم نباید کمتر از این باشد.
نسبت های قسمت تماشاگران:
1- دید مطلوب بدون حرکت اما با حرکت جزیی چشم به مقدار حدود 30 درجه
2- دید مطلوب با حرکت جزیی سر و حرکت جزیی چشم به مقدار حدود 60 درجه
3- حداکثر زاویه ی ادراکبدون حرکت سر حدودا 110 درجه
4- به حرکت کامل سر و شانه ها میدان درک 360 درجه نیز امکان پزیر است .
5- برای تیاتر -24 متر ( حداکثر فاصله ی که هنوز هم می توان صورت ها را باز شناخت)
6- برای اپرا -32 متر ( حرکت های دارای اهمیت هنوز هم قابل بهز شناختن است)
فضاهای خدماتی پشت سن:
1- اتاق تعویض لباس : یکی از فضاهای کاربردی و اصلی سالن می باشد در طراحی این فضا باید دقت شود که این فضا به عنوان یک فضای خصوصی به حساب می آید و باید تمامی حریم های آن بخصوص برای خانم ها حفظ شود
مقدار فضای لازم برای هر نفر 5 متر مربع وبرای 6 نفر با 8 کمد 45 متر مربع می باشد. نکته ی دیگر وجود انبار لباس است 5.7 متر مربع می باشد.
2-اتاق گریم: این فضا باید با سن در رابطه ی مستقیم عاری از صدا و دارای نور کافی باشد .
محیط ی که یک گریمور نیاز دارد تا بتواند به راحتی اطراف بازیگر حرکت کند و تمام کار خود را زیر نظر داشته باشد 28/2 متر مربع میباشد که با این حساب ما برای کار 3 گریمور به طور هم زمان کنار هم 72/6 متر مربع فضا می خواهیم . همچنین وجود سرویس دستشویی در این فضا ضروری می باشد.
2- اتاق نور و صدا : این فضا که بین نور پرداز و صدا بردار مشترک است باید دید مستقیم با قسمت اجرا داشته باشد که معمولا در جا نمایی این فضا آن را در قسمت پشت سالن در ارتفاع قرار می دهند همانند اتاق آپارات در سینما . حداقل فضا برای نور پرداز با دستگاه پرژکتور و 4 نور انداز 6 متر مربع و برای صدا بردار با دستگاه تنظیم و ضبط صدا 5 متر مربع می باشد همچنین پلکان های ارتباطی هم باید در نظر گرفت اما یک انبار به اندازه ی 12 متر مربع الزامیست.
3- اتاق کارگردان : که در کنار سن قرا می گیرد تا کارگردان در هنگام اجرا بطور مستقیم به نحوی که دیده نشود با سن در ارتباط باشد. ابعاد آن 9 متر مربع می باشد .
4- اتاق گروه موسیقی: یکی از بخش های مهم یک کار تیاتر اجرای ملودیهای منظم در سکانسهای مختلف است. به همین منظور بهتر است کار گروه موسیقی همراه با تیاتر پیش رود برای همین ما فضایی را برای گروه موسیقی در نظر می گیریم. فضای گروه موسیقی باید بصورتی چیدمان شود که سرپرست تمام گروه را زیر نظر داشته باشد و همچنین در قسمت کم صدا قرار گیرد و حتما یک فضا برای نگهداری ساز به ابعاد 4 متر مربع داشته باشد. ابعاد مناسب برای گرهه موسیقی 16 متر مربع است.
5- اتاق استراحت گروه: فضای که کروه قبل از اجرا آنجا تمرکز و بعد از اجرا آنجا استراحت می کند. فضای کافی برای 8 کاناپه و میز 6 متر مربع است پس برای یک گروه 16 نفره ما 40 متر مربع فضا می خواهیم.
6- اتاق مطالعه : قسمتی که گروه در آن استقرار می یابد و ضمن خواندن سناریو(pm) باهم شروع به تمرین کار هم می کنند. مقدار فضای کافی برای مطالعه ی 20 نفر 87/41 متر مربع است.
7- اتاق مصاحبه: فضای لازم 16.2 است که شامل یک میز و 10 صندلی است.

دیواره آتش

همان چیزی که تمامی سالن های استاندارد تئاتر در دنیا و از جمله تالار وحدت دارند. این دیواره ی آهنین از واجبات قطعی است تا در مواقع اضطرار و خطر و هنگام تعطیلی مثل پرده پائین بیاید و حائل وحد فاصلی باشد مابین سن اجرا و محوطه تماشاگران. اگر چنانچه حریقی رخ دهد این دیواره باعث مسدود شدن راه نفوذ و گسترش آتش سرکش می شود و تماشاگران فرصت خروج خواهند یافت.
قسمت اداری سالن:
1- اتاق رییس: این اتاق از لحاظ استراتژیک باید در بهترین نقطه قرار گیرد. معمولا این فضا با اتاق جلسات ترکیب می شود که ابعاد مورد نظر برای ما 35 متر مربع است که میز جلسات هم یکی از الگو های این اتاق است.
2- بخش حسابداری: 16 متر مربع برای خود اتاق و یک فضای 5 متر مربع برای بایگانی و یک فضای 16 مترمربع برای مرکز کامپیوتر نیاز است.
3- اتاق آرشیو: 2/16 متر مربع برای اتاق بایگانی آرشیو که 15 فایل را در خودش جا می دهد و 9 متر مربع اتاق برای مسول اتاق آرشیو و20 متر مربع هم برای مرکز اسناد سالن نیاز است.
بخش خدماتی:
1- موتورخانه:این قسمت باید در جایی باشد که بتواند به همه ی سالن سرویس دهد. ابعاد مورد نظر برای سالن ما50 متر مربع است.
2- انبار مرکزی: به دلیل این که معمولا هر بخش یک انبار دارد ما فضای بزرگی را برای انبار مرکزی نمی خواهیم مقدار ابعاد لازم 25 متر مربع است.
3- پارکینگ:فضای لازم برای پارکینگ 750 متر مربع برای 42 خودرو سبک در ضمن اگر در زیر ساختمان قرار گرفت فضای رمپ و تهویه مناسب هم در جدول محاسبه قرار می گیرد.

طراحان سه بعدی جهان نما

******** لطفا   حتما

**************** مشاهده کنید .

طراحی اجرا  نما  و دکوراسیون

http://tarahan3d.blogfa.com/category/14

متحرک سازی معماری (انیمیشن معماری) 

 http://tarahan3d.blogfa.com/category/7

آزمایشگاه بتن  و مصالح ساختمانی اسپادان

http://tarahan3d.blogfa.com/category/16

فروش - بلوک شیشه ای * بتن آماده

http://tarahan3d.blogfa.com/category/12

ضوابط و استانداردهای طراحی آمفی تئاتر

آمفی تئاتر کلوسئوم رم

بنای کلوسئوم رم یا نام اصلی آن آمفی تأتر رم بنایی است بیضی شکل در مرکز توریستی شهر رم پایتخت ایتالیا. این بنا بزرگ ترین و عظیم ترین اثری است که در تاریخ بزرگ امپراتوری رم به جای مانده است و به رغم خرابی های زیاد هنوز بخش قابل توجهی از آن باقی مانده است. امروزه به جرأت می توان گفت که کلوسئوم بزرگ ترین و مهمترین اثر معماری رومی از دوره گذشته تا به امروز است. ساخت بنای کلوسئوم در سال های 70 یا 72 میلادی شروع شده است. این بنا در زمان امپراتوری واسپاسیان شروع شده و در سال 80 پس از میلاد ساخت آن به پایان رسیده است. این بنا در زمان خود ظرفیت پذیرش در حدود 50 هزار را داشته است. یکی از کاربردهای این بنا برای برگزاری ورزش های دوره ای رومیان که ده ها روز به طول می انجامیده و از جمله برنامه جنگ گلادیاتورها ساخته شده است. همچنین برنامه های شکار حیوانان و برده ها و بسیاری از برنامه های دیگر در این استادیوم بزرگ برگزار می شده است. در دوره جدید این اثر به عنوان مرکز گردشگری ایتالیا و شهر رم شناخته می شده است اما در دوره های پیشین این اثر به دلایل مختلف از جمله زلزله و غارت توسط مردم شهر بخش قابل توجهی از آن به ویرانی گراییده است.

بنای کلوسئوم دارای ۸۰ در ورودی است. واژه کلوسئوم به معنی «جایگاه بزرگ» است نام دیگر آن آمفی تئاتر فلاویوسی است که پسوند امپراتوران وقت ایتالیای است. کولوسئوم به عنوان اولین آمفی تئاتر دائمی و ماندگار ساخته شده در روم، در زمین‌های باتلاقی ما بین تپه‌های اسکوئیلین و کائلین واقع شده بود. در این مجموعه امپراطور روم شاهد فجیع ترین جنایات به شکل کشتار بردگان و مسیحیان بوده‌است نبردهای خونین بر سر مرگ و زندگی گلادیاتورها یکی از سرگرمی‌های روزانه امپراطوران و اشرافیان روم بوده‌است قدمت تاریخی و شکوه و جلال این عمارت از یک سو و کارآمدی آن برای اجرای نمایش و امکان کنترل جمعیت، از سوی دیگر، باعث شد این سالن یکی از بزرگترین بناهای معماری روم باستان به شمار می‌رفت. پلان این مجموعه به شکل بیضی به قطرهای ۱۸۸ و ۱۵۶ متر زیر بنای آن حدود ۶ جریب می‌باشد ارتفاع آن تقریبا به اندازه یک ساختمان۱۵ طبقه می‌رسد (حدود۴۸متر) کف صحنه چوبی است و در زیر آن مجموعه‌ای از اتاقها و گذرگاهها برای عبور حیوانات وحشی و سایر تدارکات لازم جهت راه اندازی و اجرای نمایش قرار گرفته‌است. تعداد ۸۰ دیوار به عنوان تکیه گاه برای طاق‌های گنبدی شکل، گذرگاهها، پلکان و ردیف‌های صندلی، روی صحنه قرار گرفته‌است. لبه بیرونی طاق‌های متوالی باعث اتصال طبقات مختلف و پلکان بین آنها به یکدیگر شده‌است. نمای داخلی کلوسئوم از بالا سه ردیف طاق‌های گنبدی شکل رو در روی ستون‌ها و سر ستون‌ها قرار گرفته‌اند، در ستون‌های طبقه اول سبک معماری دوریک (Doric)، در طبقه دوم سبک ایونیک (Ionic)، و در طبقه سوم سبک قرنتی که نزدیک به سبک کلاسیک یونان بود، به کار رفته‌است.این بنا به دلیل عبور و مرور آسان جمعیت به داخل و خارج میدان یکی از شاهکارهای مهندسی است در بالای این سه طبقه اصلی، طبقه زیرشیروانی شامل ستون‌های مستطیل شکل سبک قرنتی قرار دارد، فضای بین ستون‌ها با ۴۰ عدد پنجره کوچک مستطیل شکل پر شده‌است. در قسمت بالا، دیوارکوب‌ها و بندگاههایی وجود دارد که تیرک‌هایی را که سایه بان‌ها به آنها آویزان است، نگه داشته‌اند. در ساخت عمارت با دقت بسیاری از انواع ترکیبات ساختمانی استفاده شده، برای فونداسیون از بتون و برای ستون‌ها و طاق‌ها از سنگ آهک (تراورتن) استفاده شده، در ستون‌های به کار رفته برای دیوار دو طبقه زیرین، از نوعی سنگ متخلخل به نام توفا (Tufa) استفاده شده‌است. برای طبقات فوقانی و اکثر طاق‌ها از آجر بتونی استفاده شده‌است

بالابردن لذت موسیقی با ارتقاء سیستم های صوتی

در دهه های 1980 و 1990 پیشرفت بی سابقه ای در سیستم های کامپیوتری و تکنولوژی پردازشگرهای دیجیتال سیگنال صورت گرفت. اکنون با ظهور کامپیوترهای شخصی و دیسک فشرده تجهیزات الکترونیکی وجود دارند که می توانند کیفیت فضاهای آکوستیک را به شکل قابل ملاحظه ای بهبود بخشند و فضاهای کاملا واقعی را برای تجربه ای بی نظیر ایجاد نمایند.

در زمان قدیم مهندسین آکوستیک با تنظیم ویژگیهای سطوح مرزی فضاها، آکوستیک فضا را کنترل می‌کردند و تا جاییکه معماران و طراحان داخلی به آنها اجازه می دادند اندازه ها، زاویه ها ، ویژگیهای جذب و انعکاس دیوارها و دیگر سطوح فضا را تنظیم می‌کردند.

در مقیاس های کوچکتر سیستم دیجیتال پردازش سیگنال ها برای ایجاد ویژگی های سالن کنسرت در دستگاه هایی چون استریوهای خانگی و سیستم های تئاتری و همچنین سیستم های مورد استفاده در اتومبیل مورد استفاده قرار گرفته بود. در حال حاضر سیستمهای الکترونیکی بزرگ در مکانهایی چون سالنهای نمایش، تماشاخانه ها و سالنهای کنسرت نصب می گردند تا هم به ترمیم ویژگی های آکوستیک سالن های در حال استفاده کمک کنند و در عین حال در سالن های جدید چند منظوره امکان ایجاد ویژگی های آکوستیک گوناگونی را بسته به برنامه ای که در سالن به اجرا گذاشته می شود ایجاد نماید.

مهندسی الکترونیک نیاز به یک طراحی خوب و مناسب آکوستیک را مرتفع نمی کند بلکه استفاده از آن انعطاف پذیری بیشتری را به کاربران ارائه می دهد و می تواند برخی از مشکلات مربوط به محدودیت های فیزیکی محیط که مهندسین سنتی آکوستیک با آن روبرو بودند را برطرف نماید.

کیفیت سسیستم صوتی سالنهای اجرا به نوع اجرا بستگی دارد. برای مثال، برای سخنرانی، نمایشهای بزرگ، اپرا و ارکست سیستمهای صوتی متفاوتی استفاده می‌شود.

در کنسرت ارکست سمفونیک به زمان پژواک طولانی تری نیاز است تا صداهای هر بخش از ارکست را با پژواک قوی کناری، بجای پژواک جلو سالن، ترکیب نماید و در تمام سالن به شکل هماهنگی پخش گردد. بدلیل اینکه آهنگسازان قدیمی محدودیت هایی در فضاهای اجرا داشتند آهنگ ها را به گونه ای می ساختند تا در آن سالن ها به بهترین شکل ممکن به نظر برسند. بنابراین بهترین اجرا برای موسیقی دوره ی باروک در سالنهای کوچک ،برای موسیقی کلاسیک در سالنهای بزرگتر و برای موسیقی رمانتیک امروزی در سالنهای خیلی بزرگ صورت می گیرند.

با این حال، این موضوع را نیز باید در نظر داشته باشیم که پژواک سالن کنسرت تولید صدا را در اجرای اپرا خراب می‌کند. اپرا نیز مانند سخنرانی نیازمند پژواک قوی در بخش جلوی سالن است تا به خوبی شنیده شود، و همچنین صدای ارکستر در جایگاه نوازندگان ، بدون غلبه بر صدای خوانندگان بطور موزونی ترکیب شود. زمان پژواک مورد نیاز برای اپرا ، حد وسط زمان پژواک ارکست ( پژواک بلند) و سخنرانی (پژواک کوتاه) است.

مهندسی الکترونیک ایجاد ویژگی های آکوستیک خاص برای تغییر رفتاری آکوستیک فضای اجرا است. هدف مهندسی الکترونیک ارتقاء ویژگی های آکوستیک سالن های موجود، و در کل ایجاد یک فضای آکوستیک متغیر و واقعی است. این سیستم ها با قراردادن الکترونیکی سطوح انعکاس واقعی در موقعیت های مناسب و ازبین بردن الکترونیکی جذب زیادی صدا عمل می کنند.

کار این سیستمها قرار دادن سطوح انعکاسی در محلهای مناسب و حذف صدای اضافی جذب شده در محیط است.

مهندسی الکترونیک هیچ شباهتی به سیستم های معمول ندارد جز اینکه این فرایند نیز از طریق استفاده از تجهیزات صوتی مانند میکروفون و پردازش سیگنال ها و آمپلی فایر و بلند گو صورت می گیرد. برخلاف سیستمهای صوتی مرسوم، در سیستمهای صوتی مهندسی الکترونیک از تعداد کمی میکروفون و تعداد زیادی بلندگو استفاده می‌شود که بر روی دیوارها و سقف نصب میشوند.

این سیستمها به دلیل داشتن برخی ویژگیها، از سیستمهای عمومی و مرسوم متمایز می‌شوند. مهندسی الکترونیک بیشتر از آنکه برای اجرا کنندگان موثر واقع شود، عموماً موجب بهبود فضای آکوستیکی می‌شود، و اگر مهندسان آکوستیک در بکارگیری آن آزادی عمل داشته باشند، می‌توانند به بهبود آکوستیک محیط کمک قابل توجهی نمایند. موزون سازی موسیقی و صداها بر عهده ی مهندس آکوستیک نیست، بلکه وظیفه رهبر اکستر می‌باشد.

پیشرفت مهندسی الکترونیک در سال 1930 با آزمایشات انجام شده توسط RCA در آکادمی موسیقی فیلادلفیا آغاز شد، بدین ترتیب که در مسیر پله های سالن همایش بلندگوهایی نصب شد تا پژواک صدای سالن افزایش یابد. در سال 1955 اولین سیستم امبیوفونیک فیلیپس در خانه ی اپرای La Scala واقع در میلان ایتالیا نصب شد.

سپس سیستم AR ( تشدید صدا) در سالن جشنهای سلطنتی لندن نصب شد و پس از آن، سیستمهای MCR (پژواک چند کاناله) ، ERES(سیستم انعکاس اولیه صدا) ، RODS ( پژوک در زمان نیاز) و ACS (سیستم کنترل صوت) مورد استفاده قرار گرفتند.

بسیاری از شرکتها در حال حاضر با استفاده از تکنیکهای مدرن DSP ، از جمله سیستم اروپایی SIAP (سیستمی برای بهبود آکوستیک) ، سیستم LARES امریکایی ( سیستم تقویت صدا) و سیستم AFC ژاپنی (کنترل صدا)، سیستمهای مهندسی الکترونیک را به بازار عرضه می‌کنند.

هنگامی که اپرای Der Ring des Nibelungen قرار بود در سالن تئاتر Adelaide Festival به اجرا گذاشته شود، این مسئله وجود داشت که علی رغم وضعیت بد آکوستیک سالن، تماشاچیان باید برای بلیط هزینه گزافی بپردازند. بنابراین تعمیر سیستم صوتی سالن در دستور کار قرار گرفت.

سیستم صوتی تالار کنفرانس Festival Teatre به گونه ای تهیه شده که برای سخنرانی، کنسرت و نمایش موزیکال نیز مناسب است. اندازه ی این تالار کنفرانس به گونه ای بود که زمان پژواک در فرکانسهای پایین بلند بود، در فرکانسهای متوسط کوتاه و در فرکانسهای بلند خیلی کوتاه بود. پژواک صداها با فرکانس پایین گاهی اوقات مشکلاتی را برای مهندسین آکوستیک ایجاد می کرد.

هنگامی که این سالن در سال 1973 افتتاح شد ، یک طرح ابتکاری برای سیستم آکوستیک دیوارهای پشتی و سقف آن در نظر گرفته شد. طراحی سقف به گونه ای بود که پژواکهای سالن را افزایش می‌داد، و موجب انعکاس صدا از سقف به قسمت پایین سالن می‌شد.

این سالن تئاتر به دلیل زمان پژواک فرکانس بلند، متوسط و بسیار کوتاه سیستم صوتی اش، برای ارکست سمفونیک و اپرا مناسب نبود.

دیوارهای این سالن با چوب دکوراتیو پوشانده شده اند که این چوبها سخت هستند و اندازه های متفاوتی دارند ،ولی معمولا به صورت مربعهای 200 میلیمتری با قطر 50 میلیمتر هستند. سازنده ی این سالن، بدون اجازه ی مشاور آکوستیک بین هر مربع از چوبها فاصله ای قرار داده بود. وجود این فواصل از کنده شدن این مربعهای چوبی در نتیجه ی جذب رطوبت جلوگیری می‌کند. اشکال اصلی این سالن، وجود این فواصل بود( که عمق این فواصل بین 40 تا 65 میلیمتر است) ، زیرا باعث جذب فرکانسهای صدا می‌شوند.

اهداف اصلاحی سیستم آکوستیک:

• بهبود عملکرد سالن به عنوان یک خانه اپرا
• بهبود عملکرد سالن به عنوان سالن کنسرت، بدون از دست دادن عملکردش به عنوان خانه اپرا
• بهبود برگشت طبیعی صدای اجرا کنندگان
• بهبود مشکلاتی که در فرکانس پایین صدا وجود دارند و بر تقویت صدا تاثیر می گذارند.

راهکار های پیشنهادی برای بهبود آکوستیک سالن :

• بهبود انعکاس صدا از طریق تغییر شکل دیوارهای جانبی و بعضی عناصر سقف برای صندلیهایی که در زیر بالکنهای بالا نیستند
• افزایش صدا از طریق بستن بخشهای افقی سقف
• افزایش تلفیق صدای سالن و سقف از طریق حذف بخشهای خاصی ازقسمتهای غیرافقی سقف
• افزایش زمان پژواک در فرکانسهای متوسط و بالا از طریق حذف قطعات چوبی دیوارهای جانبی
• افزایش انعکاس صدا از طریق تغییر شکل دیوارهای جانبی،نصب بلندگو بر روی دیوارهای جانبی و طراحی بازتابنده های سقف و صحن سالن

مشکلات خاص دیگری ازجمله تهیه عوامل پخش کننده بر روی دیوارهای انتهایی سالن، نصب پخش کننده ها بر روی سن، و نصب جذب کننده های اضافی در برخی نقاط برج سن و بالای سقف سالن نیز وجود داشتند. اعمال تغییرات پیشنهادی در سالن مستلزم صرف زمان و هزینه ی زیادی بودند و موجب بسته ماندن طولانی مدت سالن می شدند. هزینه اولیه 5 تا 10 میلیون دلار تخمین زده شده بود که شامل خسارتهای ناشی از بسته شدن سالن نیز می شد.

با اعمال تمام این تغییرات فضای آکوستیک زیر بالکن همچنان برای اجرا های اپرا و ارکستر قابل قبول نمی شد و هنوز تجهیزات الکترونیک جدیدی برای کمک به ارتقاء آکوستیک صدا بخصوص در زیر بالکن مورد نیاز بودند. در عین حال نکته مهم این بود که سالن برای موسیقی های آمپلی فاید شده و کنسرت های ارکستر مناسب باشد. هیچ راهکار مهندسی آکوستیکی امکان ایجاد و رفع این نیاز های گوناگون را ارائه نمی داد.

گزارشاتی که در مقالات تخصصی آمده به پیشرفتهای اخیر در تکنولوژی الکترو- آکوستیکی و کاربرد فراوان آن در امریکا و اروپا برای بهبود سیستم آکوستیکی ضعیف در سالنهای کنفرانس موجود یا ایجاد سیستم آکوستیکی مناسب در سالنهای کنفرانس جدید اشاره می‌کند.

استفاده از یک سیستم الکترو-آکوستیک پیشرفته در سالن نه تنها موجب بهبود صدا در زیر بالکنها می‌شد، بلکه این قابلیت را داشت تا فضای صوتی مناسبی را ایجاد نماید که تمامی ویژگی های آکوستیکی که از اعمال تغییرات آکوستیک ذکر شده انتظار می رفت را برای سالن به ارمغان آورد.

بررسی های دیگری صورت گرفتند تا مسائل زیرمشخص گردند:

• اگر سیستم های موجود عملکرد روشن و واضحی داشتند
• در این صورت کدامیک از سیستم های موجود (SIAP or LARES) بیشتر مورد نظر بودند
• همچنین باید مشخص می شد که آیا کاربران اصلی تئاتر می توانستند با این سیستم ها کنار بیایند چرا که اگر مخالفت شدیدی با استفاده از این سیستم ها در بین آنها وجود داشت دیگر نیازی به سرمایه گذاری در این بخش نبود

بعد از ارائه نتایج تحقیق حمایت های خوبی از این برنامه هم از جانب State Opera و هم از جانب ارکستر سمفونی آدلاید صورت گرفت.

فواید اجرای سیستم الکترو- آکوستیکی :

• عدم نیاز به تغییرات ساختاری سالن برای بهبود سیستم صوتی در عقب سالن و کاهش چشمگیر نیاز به پخش کننده ها
• بهبود معایب سیستم آکوستیکی در زیر بالکنها که با مهندسی آکوستیک قابل انجام نبودند
• ایجاد سیستم انعکاس صدا و عدم نیاز به تغییرات ساختاری سن و نصب سیستمهای پخش صدا بر روی دیوارهای جانبی و سقف سالن

استفان فیلیپس (مدیر کل State Opera) ، دکتر پیتر سوئیفت (مهندس آکوستیک) و من (که در آن زمان مدیر تدارکات Festival Centre بودم) یک تیم تحقیقاتی تشکیل دادیم. روش تحقیق شامل بازدید از محیط و گوش دادن به اجرای زنده خوانندگان و نوازندگان و مذاکره با متخصصان صنعت موسیقی بود.

مکانهای مورد بازدید به شرح زیر بود :

• آکادمی موسیقی بروکلین-نیویورک (LARES)
• سالن تئاتر Vivian Beaumont در Lincoln Centre-نیویورک (SIAP)
• سالن Hummingbird ( که سابقاً O’Keith نام داشت)-تورنتو (LARES)
• سالن تئاتر Olivier در تئاتر ملی سلطنتی-لندن (SIAP)
• Muziektheater- آمستردام (LARES)
• سالن تئاتر Chasse- بردا،هلند (SIAP)
• سالن Deutsche Staatsoper- برلین (LARES)
• سالن Koninklijke Nederlandse Schouwburg- بلژیک (SISP )

تیم تحقیقاتی سیستم LARES را انتخاب کردند زیرا کیفیت موسیقیایی بیشتری داشت. آنها کمی تغییرات آکوستیکی نیز در سالن ایجاد کردند. موکت کف سالن با پارکت جایگزین شدند تا پژواک با فرکانس بالا را افزایش دهند، و موجب رضایت افرادی شود که گمان می‌کنند که موکت موجب نقص سیستم آکوستیک می‌شود.

ایجاد خاصیت جذب کنندگی در برج پروازی بالای سن و فضای سقف بالای سالن باعث کاهش بازتاب فرکانس پایین شد و حتی توانست بازتاب هماهنگ تری در بازه فرکانس داشته باشد. جزب کننده هایی نصب گردیدند تا مشکل اکو صدا کاهش پیدا کند.

شرکت LARES نصب ها را بصورت کامل انجام نمی دهند و حتی همه سیستم های مورد نیاز را نیز ارائه نمی دهند بلکه آنها اجزای اصلی از جمله پردازشگر آکوستیک DSP را تولید می کنند، طراحی هایی از جمله پیشنهاداتی برای محل نصب بلند گوها را ارائه می دهند. آنها در هر پروژه با مشاوران آکوستیک و طراحان سیستمهای صوتی مشورت می‌کنند.

عملکرد:

استفاده از این سیستم نظر مثبت کاربران و منتقدین و کارشناسان را به خود جلب نمود. بهبود کیفیت صدا در کل سالن به چشم می خورد اما بصورت بخصوص در زیر بالکن در قسمت عقب سالن خود نمایی می کرد. زمانی که از سیستم LARES استفاده می گردد مشخص نیست که این سیستم واقعا کاری می کند و یا اتفاق خاصی در جریان است. حتی وقتی نزدیک به بلند گو می ایستیم هیچ صدای آزاردهنده ای از آن به گوش نمی رسد.

این در حالی است که برای تماشاگران صدای خواننده های اپرا بلندتر و واضح تر به گوش می رسد. فضای ارکستر به این ترتیب بسیار گرمتر می شود و صداها بخوبی ترکیب می شوند. در زمان اجرای کنسرت نیز همپوشی صدا بخوبی اتفاق می افتد. تماشاگرانی که در قسمت های عقبی سالن و یا در قسمت بالکن نشسته اند می توانند چشمهای خود را ببندند و احساس کنند همه موانع برطرف شده اند و آنها در بهترین قسمت سالن مشغول شنیدن اجرا ها می باشند.

شنوندگان احساس میکنند در همان محیط آکوستیکی قرار دارند که نوازندگان در آن مشغول اجرا می باشند چرا که سیستم میکروفونها بصورتی است که نویز ایجاد نمیکند. اجرا کننده ها صدای تماشاگران را به وضوح می شنوند همانطور که طرفداران اجرای آنها را می شنوند. نوازندگان و خوانندگان به وضوح میتوانند صدای یکدیگر را بشنوند، و در نتیجه یک کنسرت گروهی بی نظیر را به اجرا بگذارند.

مردم این تغییرات را احساس می کنند اما آن را به ارتقاء سیستم الکترو آکوستیک نسبت نمی دهند. بیشتر مردم از جمله اساتید موسیقی تنها زمانی تاثیر فوق العاده این سیستم را درک می کنند که سیستم برای مدتی در طول اجرا خاموش گردد.

امروزه اکثر سیستمهای الکترونیکی به روز شده اند تا عملکرد آکوستیکی سالنهای موجود را بهبود ببخشند. در گذشته آهنگسازان محدودیت داشتند و مجبور بودند آهنگها را به گونه ای بسازند که مناسب با سالن اجرا باشد. امروزه آهنگهایی که آهنگسازان میسازند با سیستمهای آکوستیکی مختلف قابل اجرا است.

مهندسی الکترونیک کاربرد گسترده ای دارد :

• استادیومهای ورزشی؛ از این طریق میتوان هیجان تماشاچیان را افزایش داد، و این امر در مسابقاتی که دراوایل فصل برگزار میشوند ضروری است زیرا جمعیت کمی در ورزشگاه حضور دارند
• کلیساها؛ از این طریق میتوان حس جمعی و اشتراک را در افراد افزایش داد
• استودیوها و مدارس موسیقی؛ صداها به گونه ای به گوش میرسند که این احساس در خوانندگان و نوازندگان ایجاد میشود که گویی در سالن کنسرت هستند

جان متسون در زمان نگارش این مقاله در شرکت Bassett Acoustics به عنوان طراح الکتروآکوستیک مشغول به کار بود. پیش از آن، متسون سالها در سالن Adelaide Festival Theatre با سمت مدیر تدارکات و مدیر فنی مشغول به کار بود. و در حال حاضر او در شرکت VAF Research کار میکند.

خانه اپرای متروپولیتن که در نیویورک واقع شده، در سال 1880 بنیاد نهاده شد و در 22 اکتبر 1883 اولین کنسرت در آن به اجرا گذاشته شد. مدیر کل این خانه اپرا پیتر گلب و رهبر ارکستر آن جیمز لیواین می‌باشد.

خانه اپرای متروپولیتن بزرگترین خانه موسیقی کلاسیک در امریکای شمالی است. هر ساله از اواخر ماه سپتامبر تا ماه می، حدود 27 اپرای مختلف در این سالن برگزار میشود. هر هفته 7 کنسرت از 4 گروه مختلف اجرا ‌می‌شود. سبکهای مختلفی از اپرا در این سالن اجرا میشود، ازجمله سبک باروک (قرن 18)، سبک بل سانتو (قرن 19) و سبک مینی مالیسم ( قرن 20).

این مجموعه دارای یک سالن ارکست سمفونی، سالن کر ، سالن کر برای کودکان، سالن باله و سالنی برای خوانندگان سولو می‌با‌شد. هنرمندانی که در این سالن کنسرت اجرا می‌کنند خوانندگان بین المللی و آمریکایی هستند. برخی خوانندگان بعنوان مهمان در این سالن کنسرت اجرا می‌کنند و برخی دیگر مانند رنی فلمینگ و پلسیدو دومینگو از خوانندگان ثابت سالن به حساب می آیند.

خانه اپرای متروپولیتن توانست در کنار تماشاگرانی که مستقیما از داخل سالن به نظاره اجراها می نشستند از طریق تکنولوژی و اجرای زنده برنامه ها از طریق رادیو و تلویزیون به تعداد بینندگانش بیافزاید. از سال 1931 برنامه های این سالن در رادیو بر روی آنتن رفت و از سال 1977 کنسرتها در تلویزیون به نمایش گذاشته شدند. در سال 2006 برنامه های این خانه اپرا بصورت زنده در رادیوهای ماهواره ای و اینترنت نیز قابلیت پخش داشتند و همچنین فرستنده های ویدئویی با وضوح بالا این کنسرتها را بصورت زنده در سرتاسر دنیا پخش می کردند.

­سالن موسیقی ماموت یک سازه اسرار آمیز و جذاب در بین بناهای سنتی و تاریخی خیابان Lichtenfelsgasse گراس، دومین شهر بزرگ اتریش است. این سازه زیبا از یک شبکه فولادی تشکیل شده است که به یک فرم قوسی فولادی وصل است و کاملا این ساختمان چهار طبقه را پوشانده است. اما در قلب این پوسته فولادی-شیشه ای یک محور بتونی وجود دارد که همان پلکان قوسی شکل زیبایی است که مانند اندام های درونی یک موجود زنده که توسط یک غشاء شفاف پوشانده شده است خودنمایی می کند. این پلکان چرخ می خورد و عریض می شود تا فضاهای داخلی را به هم پیوند دهد و قسمت های دیگر ساختمان هم متناسب با وضعیت پلکان شکل خود را پیدا می کنند.

این ساختمان جزئی از دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی گراس (KUG) است که ساخت آن از سال 2006 شروع شد و تا سال 2008 به طول انجامید و نهایتا در اول ماه مارس سال 2009 افتتاح گردید. نام این مجموعه تلفیقی از خانه موسیقی و خانه تئاتر و موسیقی Music and Music Theatreاست. این سازه فوق العاده و مدرن توسط بن ون برکل و کارولین باس طراحی گردیده است. بن ون برکل درباره طراحی این سازه می گوید: "در طول ده سال طراحی و ساخت این بنا همواره هدف این بوده است تا ساختمانی ساخته شود که موسیقی در تمام اجزاء آن نمود داشته باشد."

در طول روز، زمانیکه دانش آموزان و کارکنان تنها از فضا های آموزشی و اداری ساختمان استفاده می کنند افراد از پارک کناری ساختمان در قسمت غربی وارد ساختمان می شوند. اما در طول شب نورپردازی داخلی چهره جدید و پویا و زنده ای به این ساختمان می دهد و هویت واقعی ساختمان تنها در این زمان پدیدار می گردد و بازدید کننده ها از یک ورودی مجزا در قسمت جنوبی وارد خانه موسیقی می شوند.

طرح این سازه نتیجه مسابقه ای بود که در سال 1998 توسط دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی گراس KUG ترتیب داده شد که خواسته بود طراحان بهترین طرح خود را برای این دانشگاه بین المللی با 2100 دانشجو از سراسر جهان ارائه نمایند که در کنار سالن اصلی می بایست شامل اتاق های تمرین، کارگاه و سالن انتظار می بود. (این سالن تنها محدود به فعالیت های دانشگاه نبود و برای رخداد های دیگر هم مورد استفاده قرار می گرفت.)

در طراحی این سازه مهندسی آکوستیک به بهترین شکل ممکن انجام گردیده است به طوری که این سازه امکان تغییر آکوستیک سالن را برای اجراها و برنامه های مختلف در اختیار کاربران قرار می دهد.

مرکز همایش جدید دوبلین یک شیوه جدید و الهام بخش برای طراحی فضای برگزاری کنفرانس ها و رخداد های فرهنگی دیگر است.

این ساختمان که در بندر اسپنسر واقع شده است از یک طراحی برش لبه در دو طرف یک استوانه مورب شیشه ای که ساختمان را از بالا تا پایین برش می دهد استفاده کرده است که یک تالار شیشه ای شکوهمند را تشکیل می دهد.

بازدید کنندگان از فضای داخل تالار می توانند چشم انداز کاملی از رودخانه لیفی و رشته کوه های ویکلو را مشاهده کنند. این ساختمان همچنین از یک سیستم بالابر شیشه ای استفاده می کند که برای بازدید کننده گان یک تجربه بی نظیر از مشاهده مناظر در زمان بالا رفتن از داخل آسانسور را بوجود می آورد.

مرکز همایش دوبلین با تالار 2000 نفره و فضای نمایشگاهی 4500 متر مربعی به عنوان اولین مرکز همایش جهان که با ملاحظات محیط زیستی از نظر کربن ساخته شده است شناخته شده و دارای بالاترین استاندارد های محیط زیستی می باشد. در ساخت این سازه 6000 تن بتون با میزان کربن پایین مورد استفاده قرار گرفته است. در انتخاب مراحل و مواد ساخت و ساز این مجموعه تاکید اصلی بر انتخاب موادی بوده است که از نظر محیط زیستی مناسب ترین بوده اند. همچنین این مجموعه از نظر مصرف انرژی هم توانسته است رکوردی برجای بگذارد و تا حد امکان میزان مصرف انرژی را کاهش داده است.

در زمان طراحی این مجموعه سعی شده است امکان استفاده چند منظوره از این مجموعه مد نظر قرار گرفته شود تا رخدادهای گوناگونی که قرار است در آن برگزار شود به راحتی صورت بگیرد. برنامه ریزی صورت گرفته برای مرکز همایش دوبلین این نیاز را بوجود آورده است تا امکان تغییر کاربری سریع از یک همایش شرکتی به یک کنسرت جهانی ایجاد گردد. صندلی ها و میز ها می توانند سریعا برداشته شوند تا شرایط برگزاری ارکستر را ایجاد نمایند و به همان راحتی پس از اجرا دوباره در جای خود نصب شوند. سیستم اکوستیک مورد استفاده کیفیت اکوستیک را بهینه می سازد و صدای شفافی را به شنوندگان عرضه می کند. میز های کار تاشوی F-45 بهترین راه حل برای کنفرانس ها و جلسات طولانی می باشد. مساله دیگری که در طراحی و ساخت این مرکز همایش در نظر گرفته شده است عمر مفید سازه است که 100 سال تخمین زده شده است.

این مجموعه هتل، سالن کنفرانس و نمایشگاه که توسط طراح نروژی Snøhetta طراحی گردیده است می تواند امارات را برای دریافت عنوان شاهکار طراحی کاندید کند.

این مجموعه که پروژه دروازه نام دارد در راس الخیمه، 150 کیلومتری شرق دبی واقع شده است و قرار است نماد دروازه امارات باشد. درست در قلب این مجموعه برج 200 متری تعبیه گردیده است که محل احداث هتل پنج ستاره ای است که نمایی شگفت انگیز از امارات را می توان از داخل آن مشاهده نمود. این مجموعه چند منظوره که شامل سالن کنفرانس، نمایشگاه، هتل و مراکز تجاری می باشد مجموعا در فضایی بالغ بر 270 هزار متر مکعب ساخته می شود. همچنین فضایی هم به عنوان فضای سبز و محوطه سازی مجموعه در نظر گرفته شده است. تنها موضوعی که شکی در آن نیست این است که این مرکز به یکی از پیشرفته ترین و مجلل ترین مراکز دبی تبدیل خواهد گشت. شکی نیست که این مجموعه یکی از پیشرفته ترین مراکز دبی می باشد.

سالن همایش کلاید که به دلیل شکل خاصش به "The Armadillo" به معنای نوعی حیوان گورکن معروف است یک سالن کنسرت در گلاسکوی اسکاتلند است. این بنا در کنار رودخانه کلاید و در نزدیکی مرکز نمایشگاه اسکاتلند و سالن کنفرانس این شهر احداث گردیده است و جزئی از این مجموعه محسوب می شود.

در ساخت این سالن همایش موضوع آکوستیک و بهینه سازی کیفیت صدا همواره دغدغه اصلی طراحان و سازندگان بوده است. این سالن همایش ظرفیت حضور 3000 نفر را در سه سطح دارد. صحنه این سالن کنسرت عظیم 18 متر عرض و 12 متر عمق دارد.

تاریخچه

طراحی این سازه توسط شرکت معماری و طراحی معروف، فوستر و شرکا Foster and Partners انجام گرفته است. زمانیکه ساخت این مجموعه در سال 1995 به اتمام رسید از نظر شکل و اهمیت و پیچیدگی کار مهندسی با خانه اپرای سیدنی مقایسه می شد.

سالن همایش کلاید نه تنها یک مجموعه سالن همایش و کنسرت فوق العاده است بلکه یکی از ساختمان های نمادین شهر است و قوسی های زیبایش چشم انداز زیبایی را در این شهر ایجاد کرده است بطوری که این سازه خیلی زود به یکی از جاذبه های گردشگری و نمادهای معماری مدرن شهر گلاسکو تبدیل گشت.

امکانات فنی این مجموعه همگی از نوع درجه یک هستند و کیفیت بالای نور و صدا در این سالن باعث شده است این مجموعه در پیچیده ترین وقایع و سخت ترین اجراها همواره از اولویت های اول در سراسر اروپا باشد.

تالار کنسرت والت دیزنی در مرکز شهر لس آنجلس، چهارمین سالن مرکز موسیقی لس آنجلس است. گنجایش این سالن دو میلیون و دویست و شصت و پنج نفر است و علاوه بر استفاده های گوناگون دیگری که از آن می شود به عنوان سالن ارکستر سمفونی و کر لس آنجلس از آن استفاده می شود.

لیلیان دیزنی در سال 1987 پایه گذار ساخت این مرکز اجرا به عنوان هدیه ای برای مردم لوس آنجلس و همینطور بزرگداشت اقدامات والت دیزنی برای هنر و شهر لوس آنجلس بود. این ساختمان که توسط فرانک گری طراحی گردید در 24 اکتبر سال 2003 افتتاح شد. نقشه و طرح ساختمان که توسط فرانک گری ارائه گردید و همینطور سیستم آکوستیک سالن کنسرت با طراحی یاسوهیسا تویوتا در مقایسه با مجموعه سالن های دوروتی کندلر که قبل از آن ساخته شده بودند مورد تمجید و تحسین قرار گرفتند.

این طرح در سال 1992 وقتی لیلیان دیزنی ،بیوه والت دیزنی 50 میلیون دلار برای ساخت آن اهدا نمود راه اندازی شد و فرانک گری در سال 1991 طرح کامل آن را ارائه نمود. ساخت پارکینگ زیر زمینی در سال 1992آغاز ودر سال 1996 به اتمام رسید. ساخت این پارکینگ 110 میلیون دلار هزینه داشت که توسط شهر لوس آنجلس از طریق فروش اوراق مشارکت پرداخت گردید تا این پارکینگ در زیر بنای سالن احداث گردد. ساخت خود سالن کنسرت از سال 1994 تا 1996 به دلیل مشکلات مالی به تعویق افتاد.

اما هنوز بودجه بیشتری برای ساخت این سالن مورد نیاز بود چرا که هزینه های ساخت و ساز بسیار بیشتر از بودجه اولیه بودند. طرح هایی دریافت گردیدند و در یک حرکت برای صرفه جویی در هزینه ها، نمای بیرونی که در ابتدا قرار بود از سنگ باشد با نمای فلزی که بسیار کم هزینه تر است جایگزین شد.

جمع آوری کمکهای مالی مورد نیاز بصورت جدی در سال 1996 بعد از گذشت از مرحله رکود اقتصادی دوباره آغاز شد و نقش اصلی را در این بین الی برود و پس از او شهردار ریچارد ریوردان بر عهده داشتند. به این ترتیب ساخت و ساز سالن در دسامبر 1999 آغاز گردید. تاخیر در اتمام پروژه باعث مشکلات مالی بسیاری برای شهر لوس آنجلس گردید. مسئولین شهر انتظار داشتند تا قرض های مربوط به پارکینگ را از طریق درآمد زایی استفاده کنندگان از این پارکینگ جبران نمایند که این تاخیر آنها را در دستیابی به این هدف ناکام گذاشت.

هزینه این پروژه پس از اتمام در سال 2003 ، 274 میلیون دلار تخمین زده شد که این رقم شامل هزینه ساخت گاراژ که به تنهایی 110 میلیون دلار هزینه در برداشت هم می شود. بقیه هزینه ها توسط کمکهای مالی بخش خصوصی پرداخت شدند، که کمک خانواده دیزنی 8.4 میلیون دلار تخمین زده شد و 25 میلیون دلار دیگر از شرکت والت دیزنی اهدا گردید. سه سالن موجود در مرکز موسیقی در دهه 1960 با هزینه ای بالغ بر

35 میلیون دلار احداث گردیدندد که این رقم با توجه به ارزش کنونی دلار حدود 190 میلیون دلار می باشد.

پس از اتمام کار ساخت و ساز در بهار سال 2003 ، ارکستر فیلارمونیک افتتاح بزرگ خود را تا پاییز به تعویق انداخت و در طول تابستان این امکان را برای گروه ارکستر و کر فراهم آورد تا خود را با محیط سالن جدید تطبیق دهند. پس از افتتاح سالن برای عموم، اعضای گروه های اجرا و منتقدان هردو بر این باور بودند که این تعویق در افتتاح سالن ارزش زمان صرف شده را داشته است. در طول تمریناتی که در فصل تابستان صورت گرفتند چند صد نفر از افراد برجسته به عنوان میهمانان خاص برای بازدید از اجرا ها دعوت شدند که از این میان می توان به افرادی که کمک های مالی ارائه کرده بودند، اعضای هیئت مدیره و روزنامه نگاران اشاره کرد. منتقد موسیقی روزنامه تایمز در مورد این تمرینات گفت:

وقتی ارکستر بالاخره اجرای بعدیش را در سالن دیزنی انجام داد سالن پر از شور و هیجان شده بود. قبلا صدای فوق العاده ارکستر تنها در بخش صحنه با آن کیفیت شنیده می شد اما با اضافه شدن سیستم های صوتی جدید، صدا در تمامی نقاط سالن به خوبی انعکاس پیدا میکند. تویوتا می گوید که او تا به حال چنین تفاوت های آکوستیکی را بین تمرین اول و دوم یک اجرا در هیچیک از سالنهایی که در کشورش ژاپن طراحی کرده بود تجربه نکرده است. سالونن به سختی می توانست چیزی را که می شنود باور کند. در کمال تعجب او می دید که در برگه نوت های موسیقی گروه اشتباهاتی وجود داشته و دهه ها بوده که گروه با آن نوت ها کار می کرده اما هیچ رهبر ارکستری در سالن جزئیات را به وضوح نمی شنیده تا متوجه این اشکالات شود.

پس از اتمام کار اجرا با تشویق بلند همه شنونده ها از جمله خود اجرا کننده ها مواجه شد. در مصاحبه با PBS ، ESA - Pekka Salonen ، کارگردان موسیقی ارکستر فیلارمونیک لس آنجلس ، وی گفت : "مسلما صدا بزرگترین نگرانی من بود، اما در حال حاضر من کاملا خوشحال هستم ، و به همین ترتیب ارکستر هم بسیار خوشحال و راضی است. اکنون هرکسی در سالن دقیقا همان صدایی که قرار است شنیده شود را می شنود." این افتتاح یکی از موفق ترین افتتاحیه های سالن کنسرت در تاریخ آمریکا است.

در پوشش بیرونی سقف و دیوار ها از چوب صنوبر استفاده شده است در حالیکه کف سالن به وسیله چوب بلوط فرش شده است. زمان انعکاس سالن حدود 2.2 ثانیه در زمانیکه سالن خالی است و 2.0 ثانیه برای وقتیکه سالن مملو از جمعیت است می باشد.

زمانیکه یوهان ولفگانگ گوته معماری را به موسیقی منجمد تشبیه کرد احتمالا تصویر سالن های کنسرت عظیم و باشکوه اروپا را در ذهن داشته است. این سالن ها برای اجراهای گوناگون از جمله اجرا با ابزار موسیقی کلاسیک، اپرا، اجرای کر و رقص باله طراحی گردیده اند.

در حالیکه ساخت و طراحی ساختاری زیبا و دلنشین و بکارگیری از معماری زیبا مدرن باید از اولویت های اصلی طراح باشد اما طراحان سالن های کنسرت باید شناخت خوب و کاملی هم از بحث مهندسی آکوستیک، علم کنترل صدا، داشته باشند. در شرایط ایده آل سالن های کنسرت باید بگونه ای طراحی شوند که صدایی از ورودی ها و یا راهروها وارد سالن نشود و در عین حال صدای موسیقی تولید شده بر روی صحنه به بهترین وجه ممکن تقویت گردد. موادی که در ساخت ساختمان بکار می رود و همینطور نوع چیدمان این مواد در کنار هم تعیین کننده ویژگیهای آکوستیک سالن می باشند.

احتمالا زها حدید، نخستین زنی که در سال 2004 به دریافت جایزه معماری پریتزکِر نائل آمد، در زمان طراحی سالن موسیقی فوق العاده J.S. Bach Chamber Music Hall این نقل قول گوته را به خوبی مد نظر داشته است. این سالن با ساختاری فولادین که توسط غشایی ازپارچه شفاف پوشیده شده است محیطی بی نظیر و اختصاصی برای اجراهای موسیقی بوجود آورده است.

این سالن به شکل روبان هایی طراحی شده است که در بالای صحنه آویزان هستند و سالن کنسرت را در بر گرفته اند. طراحی این سالن تمثیل زیبایی است از کارهای موسیقیدان بزرگ، یوهان سباستین باخ است که کارهایش همیشه شامل قطعه های دقیقی بودند که لایه لایه بدور یکدیگر می چرخیدند و بعد به داخل خود جمع می شدند. حدید سالن کنسرتش را اینگونه توصیف می کند:

"این نوع طراحی با ترکیب منسجم منطق صوری و منطق ساختی قادر به بهبود کیفیت اجرای کارهای باخ است. یک نوار یک تکه از جنس پارچه بدور خود می چرخد و فضاهای لایه لایه ای را بوجود می آورد که به مانند پیله کرم ابریشم اجرا کننده ها و شنونده ها را در فضایی صمیمانه و سیال و روان در بر می گیرد."

طراحان سه بعدی جهان نما

******** لطفا   حتما

**************** مشاهده کنید .

طراحی اجرا  نما  و دکوراسیون

http://tarahan3d.blogfa.com/category/14

متحرک سازی معماری (انیمیشن معماری) 

 http://tarahan3d.blogfa.com/category/7

آزمایشگاه بتن  و مصالح ساختمانی اسپادان

http://tarahan3d.blogfa.com/category/16

فروش - بلوک شیشه ای * بتن آماده

http://tarahan3d.blogfa.com/category/12

زمانیکه مشغول مطالعه در زمینه کیفیت صدا در سالن های کنفرانس و سینما و تکنولوژی پادآوا (بهینه سازی صوت) می شوید مطمئنا با واژه ها و کلماتی مواجه خواهید شد که هیچ ایده ای در مورد معنا و مفهومشان در ذهن ندارید. مشکل اینجاست که این واژه ها به یک لیست خاص محدود نمی شوند و گاهی آنقدر زیاد می شوند که ممکن است احساس کنید در آنها غرق شده اید و به آنها به عنوان مانعی بزرگ در راه درک مطالب می نگرید.

اولین واژه ای که ممکن است بارها و بارها با آن مواجه شوید تکنولوژی بهینه سازی صوت یا پادآوا (soundproofing) است که به عنوان راه حلی برای غلبه بر مشکلات اکو صدا و صداهای مزاحم خارجی و بازتاب و انعکاس صدا مطرح می شود. هرچند باید توجه داشت که تکنولوژی پادآوا یک واژه عمومی است و برای اینکه با دقت بیشتری به بررسی مسائل بپردازیم لازم است درک مناسبی از مفاهیمی همچون جذب صوت (sound absorption) در مقابل بستن راه صوت sound blocking)) داشته باشیم که با توجه به نیازهای خاص مورد استفاده و توجه قرار می گیرند. انتخاب تکنولوژی مناسب مستلزم درک درستی از مفاهیم فوق و تفاوت های موجود بین آنها و همچنین شناخت کاملی از انواع موانع و بازدانده های صوتی می باشد.

همچنین برای درک و آشنایی با اقدامات مناسب برای بهینه سازی صوت و محصولات مورد استفاده در این بخش، لازم است معنای کلمات اختصاری رایج همچون STC، NRC و NC که خود می توانند پاسخگوی سوالات معمول در زمینه تکنولوژی ضد صوت باشند به خوبی درک گردد. در این مقاله شما می توانید تعریف جامعی از این مفاهیم و ارتباطات و تفاوت های بین آنها را مطالعه نمایید.

هدف از بستن راه صوت sound blocking)) جلوگیری از ورود و خروج صدا از محیط سالن یا اتاق کنفرانس می باشد. برای رسیدن به این هدف طراحان سالن های کنفرانس باید به دنبال موادی با خاصیت STC (درجه انتقال صدا) بالا باشند. این عدد که هرچه میزانش بالاتر باشد تداعی کننده شرایط بهتری می باشد نشان دهنده میزان تاثیر گذاری تجهیزات نصب شده در بستن راه صدا می باشد. برای مثال تجهیزات صوتی با STC 35 قادر به بستن راه بیشتر صدای سخنرانی های معمول می باشد و این در حالی است که تجهیزاتی با STC 60 تقریبا همه صدا ها را غیر قابل شنیدن می کند.

STC یا همان درجه انتقال صدا نشان دهنده میزان صوتی است که دیوار ها و سقف ها از انتقال آن به اتاق های مجاور جلوگیری می کنند. برای درک بهتر مفهوم STC می توان به میزان حبس آتش پارتیشن ها اشاره کرد. یک ساختار با میزان حبس آتش دو ساعته مطمئنا مدت زمان بیشتری از انتقال آتش به قسمت های مجاور جلوگیری می کند تا ساختاری با میزان حبس آتش بیست دقیقه ای. به همین ترتیب هرچقدر میزان STC بالاتر باشد ایزولاسیون صوت به شکل بهتری صورت می گیرد. بنابراین یک پارتیشن با درجه STC پنجاه صدای بیشتری را در خود حبس می کند تا پارتیشنی با درجه STC سی.

از طرف دیگر جذب صوت (sound absorption) کیفیت صدا را در داخل محیط ارتقاء می بخشد، اما از رفت و آمد صدا از طریق دیوارها جلوگیری نمی کند. جذب صداهای اضافی، فرکانس های مزاحم را از بین می برد تا صدایی شفاف و منظم در سالن پخش گردد که این امر برای سالن هایی که سخنرانی هایی در آنها صورت می گیرد و یا استریو های ضبط صدا بسیار مهم و ضروری می باشد. جاذب های صوت کیفیت صدا را بالا می برند و از بازتاب صدا از دیوارها و ترکیب صداها با یکدیگر جلوگیری می کند و تجربه ای شیرین و دلنشین را برای حضار رقم می زند.

مواد جاذب صدا از طریق NRC (ضریب کاهش صدا) ارزشیابی می شوند. ضریب NRC یک عدد اعشاری بین 0 تا 1 است که نشاندهنده میزان تاثیرگذاری مواد جاذب در جذب صدا می باشد. NRC (ضریب کاهش صدا) میزان جذب صوت مواد را نشان می دهد. ضریب NRC را می توان با پوشش های خارجی اتاق یا سالن مقایسه نمود. همانگونه که پوشش های مختلف از جمله انواع مختلف رنگ و پارچه در ظاهر سالن تفاوت های قابل توجهی را خلق می کنند، مواد با ضریب NRC مختلف مانند موکت و کاشی و غیره هم در کیفیت صوت سالن نقش مهمی ایفا می کنند. موادی با ضریب NRC پایین مانند کاشی صدای بسیار کمی را جذب می کنند و موادی با ضریب NRC بالا مانند موکت صدای بسیار بیشتری را جذب می کنند.

در آخر NC (معیار صوت) به میزان صداهای خارجی و ماشینی که در سالن یا اتاق شنیده می شود اشاره دارد. این مقیاس اندازه گیری را می توان با میزان فوت کندل (footcandle)، نور شمعی که یک سطح یک فوت مربعی را از فاصله یک فوتی روشن کند، مقایسه نمود. همانطور که واحد فوت کندل شدت نور یک چراغ را بر روی سطح نشان می دهد، میزان NC هم نشان می دهد چه میزان صدای سیستم های مکانیکی در داخل سالن شنیده می شود. همانطور که هر چقدر میزان نور بر روی سطح بیشتر باشد میزان فوت کندل بالا می رود، هرچقدر هم میزان NC بالاتر باشد به این معنا است که صدای مکانیکی بیشتری در داخل سالن شنیده می شود.

ممکن است بپرسید آیا هیچ ارتباطی بین مقیاس های STC، NRC و NC وجود دارد یا خیر؟ جواب این است که درواقع هیچ ارتباط مستقیمی بین این مفاهیم وجود ندارد. تمامی این مفاهیم و مقیاس ها در طراحی نهایی سالن باید مد نظر قرار گرفته شوند و ترکیبی از تمام آنها است که کیفیت نهایی صوت را مشخص می کند، درست همانطور که ساختار ساختمان، پوشش اتاق ها و نورپردازی همگی در کنار هم به زیبایی سالن کمک می کنند و نمای نهایی آن را شکل می دهند. اما درواقع هرکدام آنها عملکرد مجزایی دارد. همانطور که پوشش اتاق ها به میزان ضد حریق بودن پارتیشن ها وابسته نیست، میزان صدایی را هم که مواد جذب می کنند به قابلیت آنها برای حبس صدا و جلوگیری از انتقال صوت آنها از یک اتاق به اتاق دیگر وابسته نمی باشد.

ويژگي هاي زيادي در انتخاب يك ويدئو پروژكتور تاثير گذارند و مي بايست در هنگام خريد به آنها توجه كافي داشت.

بسياري از اين ويژگيها توسط سازنده در برگه راهنماي دستگاه ارائه مي گردد.

در اين مطلب سعي شده تا مهمترين مشخصات موردنياز در انتخاب يك ويدئو پروژكتور باختصار توضيح داده شود.

شدت روشنایی:

پروژکتور ها از نظر میزان روشنایی در طیف وسیعی قرار دارند. شدت روشنایی با واحد انسی لومن(ANSI lumens) اندازه گیری می شود، هرچه انسی لومن بیشتر باشد شدت روشنایی پروژکتور بیشتر خواهد بود. پروژكتورها را با توجه به ميزان روشنايي مي توان در چند دسته تقسيم بندي نمود.

کمتر از 1000 انسی لومن:اين دسته کمترین خروجی نور و پایین ترین قیمت را دارند. در صورتی که پروژکتوری با این شدت روشنایی را انتخاب می کنید توجه داشته باشید که انتخاب شما به این معنی است که می خواهید مطالب خود را در سالن هایی تاریک و یا با نور بسیار کم ارائه نمایید.

بین 1000 تا 2000 انسی لومن: چنین دستگاه هایی برای جلسات کاری عادی و یا کلاس های آموزشی مناسب هستند. ارائه مطالب با چنین دستگاه هایی می بایست در سالن هایی با نور کنترل شده برگزار شود اما دیگر به سالن تاریک یا خیلی کم نور نیازی نیست .

بين 2000 تا 3000 انسی لومن: این دسته شامل پروژکتورهای قابل حمل و با کارایی بالا است. این دستگاه ها برای سینمای خانگی، سالن های جلسات و کلاس های بزرگ مناسب هستند. با چنین دستگاه هایی تغییر نور سالن تاثیر چندانی بر روی تصویر نخواهد داشت. همچنین می توان از سایز های بزرگ تر تصویر نیز بهره جست .

3000انسی لومن و بالاتر: قیمت چنین دستگاه هایی به ویژگی های خاص آن ها نیز بستگی دارد. چنین دستگاه هایی برای کاربرn های مختلف قابل استفاده هستند از جمله سالن های کنفرانس، جلسات هیئت مدیره، سالن های آموزشی، تالار ها، کنسرت ها و...

وقتی ميزان روشنایی را انتخاب می کنید 4 نکته مهم در این مورد را مي بايست در نظر بگیرید :

اول اينكه چند نفر معمولا در اتاق هستند؟ هرچه تعداد افراد در یک اتاق بیشتر شود ،اندازه تصویر باید افزایش یابد زيرا هرچه نور بخواهد در تصویر بزرگتری پخش شود، روشنایی آن کمتر می شود.

دوم اينكه نور اتاق چقدر است ؟ یک اتاق تاریک بهترین تصویر را صرفنطر از ميزان روشنایی ویدئو پروژکتور خواهد داد اما بر اساس كاربري ،ما به مقداري نور در اتاق نيازمنديم و هرچه ميزان نور مورد نياز بيشتر باشد ، دستگاه مورد نظر نيز به روشنايي بيشتري نياز دارد.

سوم اينكه از چه نوع پرده ای برای ویدئو پروژکتور استفاده مي كنيم ؟ این مساله می تواند اثری فوق العاده ای در روشنایی و کیفیت تصویر داشته باشد . بیشتر پرده های ویدئو پروژکتور امروزي بازتاب نور خیلی خوبی دارند که سبب می شود حتی ویدئو پروژکتورهایی که نور کمی دارند، در حالت عادی خوب به نظر برسند.

و چهارم اينكه نوع کارتان چیست ؟ نوع کاري مانند آموزش ويا کارهای گروهی ،جهت یادداشت برداری و ارتباطات متقابل ،به شدت روشنایی بیشتری نیاز دارند. کارهایی که از داده های گرافیکی عکس ها و ویدئوها استفاده می کنند ، احتمالا بیشتر در اتاق های کم نورتر پخش خواهند شد پس به آنچنان خروجی نور نیاز ندارند و ...

وضوح تصوير:

وضوح تصویر با توجه به رزوليشن پروژکتور تعیین می شود. به بیان ساده رزوليشن تعداد پیکسلی (اجزای تصویر) است که پروژکتور برای نمایش تصاویر استفاده می کند.

پروژکتورهایی که رزوليشن بالاتری دارند، قادرند جزئیات بیشتری از تصویر را نمایش دهند و در نتيجه تصويري با كيفيت تر ارائه ميكنند.

مهم ترین فاکتور در انتخاب ميزان رزوليشن کاربرد آن برای شماست و انتظاري كه از دقت نمایش جزئیات تصویر نیاز دارید.

رزوليشن معمولا با2 روش بیان می شود ، مثل 1024 در 768 ، که اولین شماره نشان دهنده تعداد پیکسل های افقی تصویر و دومین عدد ، نشان دهنده تعداد پیکسل های عمودی تصویراست . رزولیشن به روش دیگری هم بیان می شود. رزولیشن به روش دیگری هم بیان می شود ، این روش نامگذاری ابتدا برای مانیتورهای کامپیوتر استفاده می شده اما در بین ویدئو پروژکتور ها هم گسترش یافته است. دليل استفاده از اين نامها به جهت آسان تربو دن بخاطرسپاری نامها از حفظ کردن اعداد است.

بعضی از رزولیشن های معمول ، این 4 نوع هستند:

• SVGA یا 800 در 600 پيكسل
• XGA یا 1024 در 768 پیکسل
• SXGA+ یا 1400در 1050پیکسل
• UXGA یا 1600 در 1200 پیکسل

هرچه ميزان رزوليشن پروژكتورها بالاتر مي رود كيفيت و ميزان قابليت ديد جزئيات بيشتر مي شود و به تبع آن قيمت آنهم بالاتر ميرود.

وزن و قابلیت حمل:

نکته مهم دیگری که برای انتخاب یک ویدئو پروژکتور ایده آل نیاز دارید ، وزن آن است . اگر معمولا در راه هستید ،دستگاه هايي سبكتر و با قابليت حمل آسانتر که با رزولیشن و روشنایی مورد نظرتان هم تطبیق داشته باشد ، مناسب کارتان خواهند بود اما اگر می خواهید ویدئو پروژکتورتان را در جای ثابتی استفاده کنید و نیازی به انتقال آن ندارید ، می توانید از مساله وزن صرف نظر كنيد .

لنز زوم : ( Zoom lens )

لنز زوم این امکان را به شما می دهد که ویدئو پروژکتور را در جای راحتی قرار دهید و اندازه تصویر را تنظیم کنید . تعداد زیادی از ویدئو پروژکتورهای قابل حمل ، لنز زوم کمي دارند . یک لنز زوم 1.2:1 فقط به شما این قابلیت را می دهد که تصویر را تا 20درصد بزرگ کنید و شما مي بايست براي رسيدن به اندازه تصویر مورد نظرتان دستگاه را جابجا كنيدرا داشته باشید . اما همين رنج کم زوم به شما بسیار کمک خواهد کرد تا اندازه تصویر دقیقي را بدست آوريد. اگر می خواهید ویدئو پروژکتورتان را در محل های مختلف استفاده کنید ؛ احتمالا به رنج زوم متنوع تری نیاز دارید ، که به شما انعطاف پذیری بیشتری برای انتخاب جا می دهد. كه اين بازه مي تواند از 1.1:1 تا 2.0:1 و بیشتر باشد،هرچه شماره بالاترمي رود زوم لنز قویتری به شما خواهد داد.

تصحیح : ( Keystone Correction )

علاوه بر قابلیت لنز زوم ، کاربران باید فواید تصحیح را هم بدانند .اثرتصحيح وقتی اتفاق می افتد که ویدئو پروژکتور در زاویه ای غیر از روبروی پرده نمایش قرار داشته باشد که نتیجه آن ذوزنقه شدن تصوير خواهد بود . امروزه بیشتر ویدئو پروژکتورها دارای این قابلیت اند که را انجام دهند ، که وقتی اتفاق می افتد که ویدئو پروژکتورتان روبه پایین یا روبه بالا باشد . بعضي از ویدئو پروژکتورها این قابلیت را دارند که علاوه بر تصحيح عمودی، تصحيح افقی را هم انجام دهند که وقتی اتفاق می افتد که دستگاه در طرفین تصویر قرار داشته باشد. توجه داشته باشید که اعمال تصحیح معمولا نتیجه اش کمی کاهش جزئیات و شفافیت تصویر است اما می تواند در ارائه يك تصويرمستطيل فوق العاده ارزشمند باشد.

کنتراست (Contrast):

کنتراست نسبتی است بین تاریک ترین و روشن ترین قسمت تصویر . برای داشتن بهترین تصویر و فیلم ، نسبت کنتراست تصویر بهتر است بالا باشد.

استانداردهای سیگنال های ویدئو :

بیشتر ویدئو پروژکتورهای تجاری ، سیگنال های composite video ، S-video و computer/RGB را به عنوان 3 نوع سیگنال استفاده می کنند . بیشتر ویدئو پروژکتورها همچنین سیگنال های YPbPr/YCbCr را هم می پذیرند . همچنين 2 استاندارد سیگنال کاملا دیجیتالی DVI و HDMI هستند . کارت های گرافیک کامپیوترهای جدید ، قابلیت خروجی DVI و HDMI دارند که به کاربران این امکان را می دهند تا سیگنال ها را در همان فرمت دیجیتال نگه دارند و از تبدیل دیجیتال به آنالوگ جلوگیری کنند . اگر شما منبع ویدئویی دارید که خروجی DVI و HDMI می دهد ، جهت عملکرد بهتر، بررسي کنید که کدام ویدئو پروژکتورها ورودی دیجیتال دارند .

پورت های کامپیوتر چندگانه :

اگر می خواهید چند کامپیوتر یا منبع ویدئویی را در یک زمان به ویدئو پروژکتور وصل کنید ، مثلا ممکن است بخواهید یک کامپیوتر نوت بوک و یک کامپیوتر رومیزی را از هر2 منبع به دستکاه وصل کنید و ارائه های متوالی یا در یک زمان داشته باشد ، این قابلیت مهمی است . سعي كنيد تا مطمئن شوید که ویدئو پروژکتوري كه انتخاب مي كنيد به اندازه کافی قابلیت ارتباطی داشته باشد تا بتواند استفاده معمول تان را پشتیبانی کند.

ويژگي هاي زيادي در انتخاب يك ويدئو پروژكتور تاثير گذارند و مي بايست در هنگام خريد به آنها توجه كافي داشت.

بسياري از اين ويژگيها توسط سازنده در برگه راهنماي دستگاه ارائه مي گردد.

در اين مطلب سعي شده تا مهمترين مشخصات موردنياز در انتخاب يك ويدئو پروژكتور باختصار توضيح داده شود.

شدت روشنایی:

پروژکتور ها از نظر میزان روشنایی در طیف وسیعی قرار دارند. شدت روشنایی با واحد انسی لومن(ANSI lumens) اندازه گیری می شود، هرچه انسی لومن بیشتر باشد شدت روشنایی پروژکتور بیشتر خواهد بود. پروژكتورها را با توجه به ميزان روشنايي مي توان در چند دسته تقسيم بندي نمود.

کمتر از 1000 انسی لومن:اين دسته کمترین خروجی نور و پایین ترین قیمت را دارند. در صورتی که پروژکتوری با این شدت روشنایی را انتخاب می کنید توجه داشته باشید که انتخاب شما به این معنی است که می خواهید مطالب خود را در سالن هایی تاریک و یا با نور بسیار کم ارائه نمایید.

بین 1000 تا 2000 انسی لومن: چنین دستگاه هایی برای جلسات کاری عادی و یا کلاس های آموزشی مناسب هستند. ارائه مطالب با چنین دستگاه هایی می بایست در سالن هایی با نور کنترل شده برگزار شود اما دیگر به سالن تاریک یا خیلی کم نور نیازی نیست .

بين 2000 تا 3000 انسی لومن: این دسته شامل پروژکتورهای قابل حمل و با کارایی بالا است. این دستگاه ها برای سینمای خانگی، سالن های جلسات و کلاس های بزرگ مناسب هستند. با چنین دستگاه هایی تغییر نور سالن تاثیر چندانی بر روی تصویر نخواهد داشت. همچنین می توان از سایز های بزرگ تر تصویر نیز بهره جست .

3000انسی لومن و بالاتر: قیمت چنین دستگاه هایی به ویژگی های خاص آن ها نیز بستگی دارد. چنین دستگاه هایی برای کاربرn های مختلف قابل استفاده هستند از جمله سالن های کنفرانس، جلسات هیئت مدیره، سالن های آموزشی، تالار ها، کنسرت ها و...

وقتی ميزان روشنایی را انتخاب می کنید 4 نکته مهم در این مورد را مي بايست در نظر بگیرید :

اول اينكه چند نفر معمولا در اتاق هستند؟ هرچه تعداد افراد در یک اتاق بیشتر شود ،اندازه تصویر باید افزایش یابد زيرا هرچه نور بخواهد در تصویر بزرگتری پخش شود، روشنایی آن کمتر می شود.

دوم اينكه نور اتاق چقدر است ؟ یک اتاق تاریک بهترین تصویر را صرفنطر از ميزان روشنایی ویدئو پروژکتور خواهد داد اما بر اساس كاربري ،ما به مقداري نور در اتاق نيازمنديم و هرچه ميزان نور مورد نياز بيشتر باشد ، دستگاه مورد نظر نيز به روشنايي بيشتري نياز دارد.

سوم اينكه از چه نوع پرده ای برای ویدئو پروژکتور استفاده مي كنيم ؟ این مساله می تواند اثری فوق العاده ای در روشنایی و کیفیت تصویر داشته باشد . بیشتر پرده های ویدئو پروژکتور امروزي بازتاب نور خیلی خوبی دارند که سبب می شود حتی ویدئو پروژکتورهایی که نور کمی دارند، در حالت عادی خوب به نظر برسند.

و چهارم اينكه نوع کارتان چیست ؟ نوع کاري مانند آموزش ويا کارهای گروهی ،جهت یادداشت برداری و ارتباطات متقابل ،به شدت روشنایی بیشتری نیاز دارند. کارهایی که از داده های گرافیکی عکس ها و ویدئوها استفاده می کنند ، احتمالا بیشتر در اتاق های کم نورتر پخش خواهند شد پس به آنچنان خروجی نور نیاز ندارند و ...

وضوح تصوير:

وضوح تصویر با توجه به رزوليشن پروژکتور تعیین می شود. به بیان ساده رزوليشن تعداد پیکسلی (اجزای تصویر) است که پروژکتور برای نمایش تصاویر استفاده می کند.

پروژکتورهایی که رزوليشن بالاتری دارند، قادرند جزئیات بیشتری از تصویر را نمایش دهند و در نتيجه تصويري با كيفيت تر ارائه ميكنند.

مهم ترین فاکتور در انتخاب ميزان رزوليشن کاربرد آن برای شماست و انتظاري كه از دقت نمایش جزئیات تصویر نیاز دارید.

رزوليشن معمولا با2 روش بیان می شود ، مثل 1024 در 768 ، که اولین شماره نشان دهنده تعداد پیکسل های افقی تصویر و دومین عدد ، نشان دهنده تعداد پیکسل های عمودی تصویراست . رزولیشن به روش دیگری هم بیان می شود. رزولیشن به روش دیگری هم بیان می شود ، این روش نامگذاری ابتدا برای مانیتورهای کامپیوتر استفاده می شده اما در بین ویدئو پروژکتور ها هم گسترش یافته است. دليل استفاده از اين نامها به جهت آسان تربو دن بخاطرسپاری نامها از حفظ کردن اعداد است.

بعضی از رزولیشن های معمول ، این 4 نوع هستند:

• SVGA یا 800 در 600 پيكسل
• XGA یا 1024 در 768 پیکسل
• SXGA+ یا 1400در 1050پیکسل
• UXGA یا 1600 در 1200 پیکسل

هرچه ميزان رزوليشن پروژكتورها بالاتر مي رود كيفيت و ميزان قابليت ديد جزئيات بيشتر مي شود و به تبع آن قيمت آنهم بالاتر ميرود.

وزن و قابلیت حمل:

نکته مهم دیگری که برای انتخاب یک ویدئو پروژکتور ایده آل نیاز دارید ، وزن آن است . اگر معمولا در راه هستید ،دستگاه هايي سبكتر و با قابليت حمل آسانتر که با رزولیشن و روشنایی مورد نظرتان هم تطبیق داشته باشد ، مناسب کارتان خواهند بود اما اگر می خواهید ویدئو پروژکتورتان را در جای ثابتی استفاده کنید و نیازی به انتقال آن ندارید ، می توانید از مساله وزن صرف نظر كنيد .

لنز زوم : ( Zoom lens )

لنز زوم این امکان را به شما می دهد که ویدئو پروژکتور را در جای راحتی قرار دهید و اندازه تصویر را تنظیم کنید . تعداد زیادی از ویدئو پروژکتورهای قابل حمل ، لنز زوم کمي دارند . یک لنز زوم 1.2:1 فقط به شما این قابلیت را می دهد که تصویر را تا 20درصد بزرگ کنید و شما مي بايست براي رسيدن به اندازه تصویر مورد نظرتان دستگاه را جابجا كنيدرا داشته باشید . اما همين رنج کم زوم به شما بسیار کمک خواهد کرد تا اندازه تصویر دقیقي را بدست آوريد. اگر می خواهید ویدئو پروژکتورتان را در محل های مختلف استفاده کنید ؛ احتمالا به رنج زوم متنوع تری نیاز دارید ، که به شما انعطاف پذیری بیشتری برای انتخاب جا می دهد. كه اين بازه مي تواند از 1.1:1 تا 2.0:1 و بیشتر باشد،هرچه شماره بالاترمي رود زوم لنز قویتری به شما خواهد داد.

تصحیح : ( Keystone Correction )

علاوه بر قابلیت لنز زوم ، کاربران باید فواید تصحیح را هم بدانند .اثرتصحيح وقتی اتفاق می افتد که ویدئو پروژکتور در زاویه ای غیر از روبروی پرده نمایش قرار داشته باشد که نتیجه آن ذوزنقه شدن تصوير خواهد بود . امروزه بیشتر ویدئو پروژکتورها دارای این قابلیت اند که را انجام دهند ، که وقتی اتفاق می افتد که ویدئو پروژکتورتان روبه پایین یا روبه بالا باشد . بعضي از ویدئو پروژکتورها این قابلیت را دارند که علاوه بر تصحيح عمودی، تصحيح افقی را هم انجام دهند که وقتی اتفاق می افتد که دستگاه در طرفین تصویر قرار داشته باشد. توجه داشته باشید که اعمال تصحیح معمولا نتیجه اش کمی کاهش جزئیات و شفافیت تصویر است اما می تواند در ارائه يك تصويرمستطيل فوق العاده ارزشمند باشد.

کنتراست (Contrast):

کنتراست نسبتی است بین تاریک ترین و روشن ترین قسمت تصویر . برای داشتن بهترین تصویر و فیلم ، نسبت کنتراست تصویر بهتر است بالا باشد.

استانداردهای سیگنال های ویدئو :

بیشتر ویدئو پروژکتورهای تجاری ، سیگنال های composite video ، S-video و computer/RGB را به عنوان 3 نوع سیگنال استفاده می کنند . بیشتر ویدئو پروژکتورها همچنین سیگنال های YPbPr/YCbCr را هم می پذیرند . همچنين 2 استاندارد سیگنال کاملا دیجیتالی DVI و HDMI هستند . کارت های گرافیک کامپیوترهای جدید ، قابلیت خروجی DVI و HDMI دارند که به کاربران این امکان را می دهند تا سیگنال ها را در همان فرمت دیجیتال نگه دارند و از تبدیل دیجیتال به آنالوگ جلوگیری کنند . اگر شما منبع ویدئویی دارید که خروجی DVI و HDMI می دهد ، جهت عملکرد بهتر، بررسي کنید که کدام ویدئو پروژکتورها ورودی دیجیتال دارند .

پورت های کامپیوتر چندگانه :

اگر می خواهید چند کامپیوتر یا منبع ویدئویی را در یک زمان به ویدئو پروژکتور وصل کنید ، مثلا ممکن است بخواهید یک کامپیوتر نوت بوک و یک کامپیوتر رومیزی را از هر2 منبع به دستکاه وصل کنید و ارائه های متوالی یا در یک زمان داشته باشد ، این قابلیت مهمی است . سعي كنيد تا مطمئن شوید که ویدئو پروژکتوري كه انتخاب مي كنيد به اندازه کافی قابلیت ارتباطی داشته باشد تا بتواند استفاده معمول تان را پشتیبانی کند.

عملکرد سیستم های صوتی در محیط های بسته ارتباط مستقیمی به وضعیت آکوستیک آن مکان دارد. آکوستیک فضا هم به مسائلی از جمله وضعیت هندسی مکان، مواد بکار رفته در ساخت آن، موانع فیزیکی و ویژگی های خاص طراحی بستگی دارد. حتی بهترین اسپیکر های موجود هم در صورتی که در فضایی که از نظر آکوستیک از وضعیت مناسبی برخوردار نمی باشد بکار گرفته شوند ممکن است عملکرد مطلوبی را از خود نشان ندهند. مهمترین عاملی که متخصصین آکوستیک و سیستم های صوتی به آن توجه دارند میزان بازتاب و انعکاس در اتاق یا سالن است. این انعکاس ها و بازتاب ها می توانند تاثیر مثبت یا منفی داشته باشند. برای مثال در یک سالن کنسرت، بازتاب و انعکاس صدا در میزان تاثیرگذاری و افزایش هیجان و حس اجراهای ارکستر سمفونی کمک شایانی می کند. این در حالی است که در نمایش فیلم ها این بازتاب ها و انعکاس صدا با فرکانس نامناسب برمیزان ادراک پذیری و مفهوم بودن صداها تاثیر منفی دارد.

مساله مهم زمان و به طور خاص زمانی است که طول می کشد تا صدا از بلندگوها به شنونده ها برسد. از آنجایی که این بلندگوها طوری طراحی شده اند تا صدا را در محوطه نسبتا بزرگی پخش نمایند تقریبا غیر ممکن است از برخورد اولیه صدا با سطوح داخلی که صدا از آنها منعکس می شود و بعد به گوش شنونده ها می رسد جلوگیری کرد و این موضوع باعث می شود صدای منعکس شده کمی دیرتر از صدای مستقیمی که از بلندگو به گوش آنها می رسد شنیده شود. این دو موج صدا که با فرکانس مشابهی تولید می شوند باعث می شود قسمت هایی از باند فرکانس حذف شود و یا با هم ترکیب شوند و در هر دو صورت اگر میزان این انعکاس از حد خاصی بیشتر باشد صدای اصلی توسط آکوستیک سالن دستخوش تغییراتی می شود.

تصویر شماره 1. فرد شنونده ترکیبی از صدای مستقیم و صدای منعکس شده را دریافت می کند

ممکن است تصور کنید راه حل این مشکل ایجاد اتاق ها و سالن هایی است که هیچ انعکاس و بازتابی در آنها صورت نمی گیرد (فاقد انعکاس و ناپژواک) ، اما این نوع محیط ها باعث می شوند فضایی ایجاد گردد که برای شنونده تجربه خوب و لذت بخش تماشای فیلم در سالن سینما ایجاد نگردد و از تاثیر گذاری صوت به شکل قابل ملاحظه ای کاسته شود. شاید دلیل این امر این باشد که در اتاقهایی که پژواک صوت وجود ندارد این احساس که در فضای بزرگی نشسته ایم و به تماشای تصاویری بزرگ تر از حد معمول در کنار افراد دیگر مشغول هستیم از بین می رود و تجربه خوب دیدن فیلم در سالن سینما تحت تاثیر قرار می گیرد. این همان چیزی است که دیدن فیلم در سینما را حتی از تجربه تماشای فیلم در سینماهای خانگی هم متفاوت می کند.

بنابراین اگر قرار است سیستم های صوتی در فضایی مورد استفاده قرار بگیرند که میزان خاصی از پژواک انعکاس صوت در آنها وجود دارد پس لازم است از بلند گوهایی استفاده شود که بتوانند جهت انرژی صوت را کنترل کنند و آن را به سمت گوش شنونده ها هدایت کنند. اما تاریخچه سیستم های صوتی در سینما ها نشان می دهد که این موضوع هرگز به اندازه کافی مد نظر قرار نگرفته است. در سیستم های صوتی سینما ها همواره از همان بلندگوهایی استفاده شده است که برای مصارف دیگر و نیاز های معمول طراحی و مورد استفاده قرار می گرفته اند. معمولا نیاز های معمول بیشتر به سخنرانی ها معطوف بوده است و محیط هایی که این سیستم ها در ابتدا در آنها مورد استفاده قرار می گرفتند شامل فضاهای بسیار بزرگ سرباز و همچنین سالن های همایش می شدند. در آن روزها مساله کنترل جهت صوت اسپیکر ها چندان مورد توجه نبود. هرچند در سالهای بعد و زمانیکه بلند گوهای شیپوری با جهت ثابت برای تقویت صدا طراحی و تولید شدند از همین بلندگوها برای سیستم های صوتی سینما ها هم استفاده شد و این نوع بلند گوها به نوعی استاندارد در سیستم های صوتی تبدیل شدند. این استاندارد همچنان جای خود را در سیستم های صوتی سینما ها حفظ کرده است. شکل شیپوری این بلند گوها پوششی نود درجه ای در محور طولی و چهل درجه ای در محور افقی تولید می کند.

تصویر شماره 2. طرح سینما و نحوه پوشش 40 و 90 درجه ای بلند گوهای شیپوری

اما در اواسط دهه 1990 رویه جدیدی در طراحی سالن های تئاتر شروع گردید. بعضی بر این باور هستند که سیستم چیدمان صندلی های استادیومی از زمان یونان قدیم وجود داشته است و این موضوع در واقعیت هم درست است. بهرحال می توان ادعا کرد این ساختار جدید دقیقا همان چیدمان استادیومی است و بسیاری از سالن های تئاتر قدیمی تصمیم گرفته اند تا آن سطح های شیب دار ملایم سنتی را به سیستم چیدمان استادیومی با شیب تند تغییر دهند. این جریان تغییر بزرگی در وضعیت هندسی سالن ایجاد کرده است که در نتیجه آکوستیک فضای داخل را هم دچار تغییر و تحول می کند. در حالیکه بلندگوهای شیپوری با پوشش 40 و 90 درجه ای برای سالن های قدیمی با شیب ملایم بسیار مناسب بودند، اما این بلندگوها جوابگوی شرایط و وضعیت هندسی جدید سالن ها نمی باشند.

تولید کننده های بلند گوها به خوبی این تغییر در طراحی سالن های تئاتر را مد نظر قرار داده اند و شروع به ارائه نوع جدیدی از بلندگوهای شیپوری به صنعت سینما کرده اند که با فضای جدید سالن ها همخوانی بیشتری دارند. تولید کننده هایی چون JBL Professional، Electro-Voice (EVI)، Sonics Associates وEastern Acoustic Works (EAW) همگی شروع به ارائه بلندگوهای صفحه ای سه جهته (three-way screen speaker systems) با شکل شیپوری نامتقارن کرده اند. دلیل اصلی طراحی این بندگوهای شیپوری نامتقارن این است که شکل سالن ها دیگر آن زاویه دقیق و متقارن 90 درجه ( بر روی محور افقی بصورت 45 درجه به هر جهت از یک نقطه مرکزی) و 40 درجه (بر روی محور عمودی بصورت 20 درجه به سمت بالا و پایین از یک نقطه مرکزی) نمی باشد. حالا انرژی شیپور در عدم تقارن عمودی می تواند به صورت مستقیم بر روی محور و به سمت پایین منتشر شود.

نتیجه استفاده از این بلندگوها پوشش بهتر در قسمت های عقبی سالن و قسمت هایی که صندلی ها در آن واقع شده اند می باشد، بدون اینکه انرژی به سقف ها فرستاده شود و به این صوت انعکاس پیدا کند و به قسمت صندلی ها بازگردد و بر میزان قابل فهم بودن صحبت ها و دیالوگ ها تاثیر بگذارد. همچنین از آنجاییکه صندلی ها یی که در قسمت عقب واقع شده اند به صورت مستقیم بر روی محور قرار دارند و فقط از نظر فاصله ای در دورترین قسمت قرار گرفته اند و نزدیک ترین صندلی ها در امتداد لبه بلند گوهای شیپوری می باشند، در نتیجه صدا در تمام قسمت های سالن بصورت یکنواخت پخش می شود و تغییرات در سطح صدا به حداقل می رسد.

تصویر شماره 4. بلندگوهای شیپوری نامتقارن در سالن تئاتر با چیدمان استادیومی

تصویر شماره 5. شبیه سازی پوشش بلندگوهای معمولی 90 در 40، کانال مرکزی در 2 کیلو هرتز.

به قسمت های تیره تر در گوشه های جلویی و تفاوت سطح از جلو به عقب توجه کنید.

تصویر شماره 6. شبیه سازی پوشش بندگوهای شیپوری نامتقارن، کانال مرکزی در 2 کیلو هرتز.

توجه داشته باشید که تفاوت های کمتری در قسمت های جلویی و عقبی وجود دارد و پوشش جانبی بهبود یافته است.

بلند گوهای شیپوری نامتقارن در دنیای بلند گوها پدیده جدیدی نیستند. شرکت Altec Lansing در دهه 1970 شروع به ارائه بلندگوهای شیپوری با نیروی محرکه فشاری (compression driver) کرد، که شکل پوشش نامتقارن را ایجاد کردند. همچنین از مدل 4660 شرکت JBL هم که در اواسط دهه 1980 به بازار معرفی گردید می توان به عنوان مدل کوچتری از بلندگوهای شیپوری نامتقارن یاد کرد که برای تقویت صدا در سالن های مستطیلی طراحی گردیده بودند، جاییکه بلند گوها در قسمت جلویی اتاق بر روی سقف نصب می گردند. بلندگوهای شیپوری “Vari Intense®” شرکت Electro-Voice در رنج گسترده ای از مدل ها طراحی و به بازار معرفی شدند که برای سیستم های صوتی ثابت کوچک تا متوسط مناسب بودند. اما تنها در اواسط دهه 1990 بود که بلند گوهای شیپوری نامتقارن برای استفاده در سالن های سینمایی مورد توجه قرار گرفتند. این مساله کاملا قابل درک بود چرا که با افزایش طراحی استادیومی سالن ها شیب کف سالن ها افزایش زیادی پیدا می کردند و بلند گوهای قدیمی جوابگوی نیاز های خاص این سالن ها نبودند.

اولین محصولی که نشانگر طراحی جدید سینمایی بود سیستم های سه جهته “Variplex™” شرکت Electro-Voice بودند که در سال 1997 به بازار معرفی گردیدند. در طراحی این بلندگوها همان مسائل اولیه که در سیستم قبلی آنها “Vari Intense” در نظر گرفته شده بودند مورد استفاده قرار گرفتند، اما این بلندگوها برای بخش فرکانس متوسط تا فرکانس بالا در سیستم های THX-Approved طراحی و مورد استفاده قرار می گیرند و صدا را به صورت نامتقارن هم در جهت عمودی و هم در جهت افقی پخش می کنند. در سال 1999 شرکت JBL سری بلندگوهای Screen Array را از بلندگوهای screen channel به بازار معرفی کرد، که ویژگی بلندگوهای شیپوری نامتقارن با فرکانس متوسط تا بالا را در طراحی سیستم های سه جهته دارا می باشند.

سری بلندگوهای screen array شامل مدل های 3632 برای فضا های کوچکتر و مدل 4632 برای فضا های بزرگتر و استفاده های THX می باشند. در همان سال سونیکس ((Sonics Associates از بیرمینگام، آلاباما، سیستم تئاتری S4 خود را به بازار معرفی کرد. شرکت سونیکس تولید کننده انحصاری سیستم های صوتی برای شرکت IMAX بود، اما اکنون آنها شروع به عرضه عمومی محصولاتشان در نمایشگاه های صنعتی کرده اند. سیستم S4 آنها شامل مدلهای بلندگوهای صفحه ای

S4-500T (THX-Approved)، S4-500 و S4-200 می باشد که همه آنها دارای ویژگی نصب بلندگوهای شیپوری دوگانه نامتقارن با فرکانس بالا در داخل یک شیپور مخروطی می باشند. در نمایشگاه CineExpo سال 2000 شرکت Eastern Acoustic Works (EAW) سری CSC بلندگوهای صفحه ای خود را به نمایش گذاشت که دارای مدل THX-Approved model CSC923 برای فضا های بزرگ و مدل CSC723 برای فضا های متوسط می باشد.

همه مدل های بلندگوهای جدید سری CSC شرکت EAW از شیپورهای نامتقارن دوجهته (افقی و عمودی) هم برای موتورهای مخروطی متوسط و هم برای موتورهای فشاری فرکانس بالا استفاده می کنند.

تصویر شماره 7. سیستم های EAW s CSC923 و JBL s 4632، نمونه هایی از طراحی بلند گوهای شیپوری نامتقارن با فرکانس متوسط تا بالا

همه تولیدکنندگان بر این اعتقاد هستند که اگرچه حرکت به سمت بلندگوهای شیپوری نامتقارن در ابتدا به دلیل طراحی های جدید کف سالن ها با شیب بالا به سبک استادیومی آغاز گردیدند، اما این بلند گوهای جدید امروزه جای خود را حتی در همان سالن های متداول با شیب ملایم هم پیدا کرده اند و پوشش صوتی بهتری را برای این سالنها ایجاد کرده اند. برتری اصلی استفاده از این بلندگوها این است که افرادی که در صندلی های عقبی قرار دارند و در فاصله دورتری نشسته اند اما در امتداد محور قرار گرفته اند صدا را تقریبا به همان صورت و با همان درجه انرژی دریافت می کنند که صندلی های نزدیکتر به محل قرار گرفتن بلندگوها که صندلی هایشان در امتداد محور قرار ندارد. همچنین این بلندگوها انرژی را به سقف ها و یا دیوار های کناری نمی فرستند و به این ترتیب تعادل از قسمت های جلویی تا قسمت های عقبی به شکل بهتری برقرار می گردد و بازتاب صدا از سقف که می تواند در کیفیت صدا تاثیر منفی بگذارد به حداقل می رسد.

با وجود اینکه سالهای زیادی برای رسیدن به این هدف صرف شده است، اما تولید کنندگان اصلی بلندگوها امروزه در حال توسعه و استفاده از طراحی بلندگوهای شیپوری هستند که کاملا جوابگوی طراحی جدید سینما ها می باشند. پیشرفت ها در صنعت بلندگو باید همواره با جریان های جدید در معماری و طراحی سالن ها همراه شود، اما نکته قابل توجه این است که هیچ مشارکت و همکاری رسمی بین صنعت نمایشگاه های این دو بخش وجود ندارد. امید است این پیشرفت ها بتوانند از طریق گردهمایی هایی در مجمع بین المللی تجهیزات تئاتری پا به پای پیشرفت های بخش های دیگر این صنعت حرکت رو به جلویی داشته باشند و پیشرفت های مفید و به موقعی در نمایشگاه ها به نمایش گذاشته شوند و سده دوم صنعت سینما را تحت تاثیر خود قرار دهند.